Ζωγραφική, Ιστορία της Λογοτεχνίας
Υποκλίνομαι απόλυτα, δίχως να ξέρω σε τι…
Υποκλίνομαι απόλυτα, δίχως να ξέρω σε τι…
Μέργουιν, Αμερικανική ποίηση
(περιγραφή του παρεκλησίου του Ρόθκο)
Απόστολος θηβαίος
Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ
«Εδώ δεν λατρεύουν κανέναν απολύτως θεό. Τέτοιες ταπεινωτικές ροπές μένουν για πάντα έξω απ΄το παρεκλήσι του Ρόθκο στο Χιούστον του Τέξας. Μεγάλες ζωγραφικές επιφάνειες που αποκαλύπτονται μες στο φυσικό φως. Εδώ οι πιστοί υποβάλλον τα σέβη τους, απαρηγόρητοι μες στη μοναξιά τους δοκιμάζουν αξέχαστες εμπειρίες πιο μόνοι από ποτέ. Όπως οι αιχμές του Νιούμαν και τα γλυπτά που εκφράζουν το απόλυτο κέντρο του κόσμου. Και οι εκτεταμένες επιφάνειες με τη φαινομενική τους μονοτονία, παρά το γεγονός πως περιέχουν όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου. Πίσω απ΄τη βαθιά μαύρη επιφάνεια υφίστανται όλοι οι τόνοι. Η σκοτεινή περίοδος του Αμερικάνου καλλιτέχνη, σαφώς επηρεασμένη από το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και την τάση για την έκφραση όλων των συνθηκών που διατύπωσε ο Γιουνγκ και ο πάντα συγκλονισμένος Φρειδερίκος Νίτσε, πριν διασωθεί οριστικά για τον αγώνα του κόντρα σε κάθε απελπισία.»
Ο Μαρκ Ρόθκο νοικιάζει ολόκληρα γήπεδα μπάσκετ, φτιάχνει πίνακες για φυσικούς χώρους, όπως εστιατόρια ή σημαντικές εκθέσεις. Και μπορεί πάντα ταραγμένος και απροσάρμοστος να παρατήσει μια δέσμευση, ακολουθώντας τις πιο αυθεντικές αρχές μιας ενσυνείδητης, καλλιτεχνικής φύσης. Στην αρχή ήταν οι μύθοι και οι μορφές από τα παραμύθια που επιζούν, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο Ρόθκο συνοψίζοντας τ΄αξιακά και αρχετυπικά σύμβολα του ανθρώπου, καθώς βιώνει την ποσότητα του δράματος που αναλογεί στον καθένα ανεξαιρέτως.
Οι προϋποθέσεις για την πρόσληψη του έργου του Ρόθκο επιβάλλουν την διαμόρφωση μιας ειδικής, οπτικής σχέσης με τους πίνακές του. έτσι που να προκύπτουν τα ψυχολογικά ερείσματα και οι σκοποί που οδηγούν τον ζωγράφο στη μορφοποίηση εξαιρετικά σύνθετων, χρωματικών τόνων. Πρόκειται για μια ιδιοφυία, λοιπόν των χρωμάτων, έναν πρωτοπόρο δημιουργό στην ωριμότητά του, κόντρα στις συνθήκες του συστήματος, ενώ θέτει την ίδια στιγμή τους όρους που υπονοούν την εποχή μας. Με άλλα λόγια μιλούμε για τις σκοτεινές και άλλοτε πιο φωτεινές περιόδους του καλλιτέχνη, τις μετατοπίσεις της εξειδίκευσής του που τον οδηγούν στο περιθώριο και την έκτπωση των τεχνικών μέσων, εξαιρετικά ανεπαρκών για να εκπέμψουν τα μοντέρνα μηνύματα των εκδοχών και των χρωματικών διαστρωματώσεων που προσδίδουν ως και σήμερα το βάθος και την προοπτική του προβληματισμού στην Αμερική των πολιτικών νευρώσεων και του θεσμού της ευκαιρίας, ως ύψιστου πολιτικού αγαθού των ΗΠΑ. Η πυκνότητα της Αμερικής είναι στοιχείο απαραίτητο και αναγνωριστικό. Ο Μαρκ Ρόθκο δεν επιθυμει να διευρύνει τις κλίμακες. Ο ίδιος επισημαίνει πως, αν στ΄αλήθεια σ΄εμπνέει η σχεση των χρωμάτων, τότε χάνεις για πάντα το επίκεντρο της σημασίας. Ενδιαφέρομαι κυρίως για την έκφραση των ιδεωδών συναισθημάτων, της τραγωδίας, της έκστασης, της απόλυτης δυστυχίας.
Κανείς δεν μπορεί ν΄αμφισβητήσει πως ο Ρόθκο υπακούει στον αναλογικό συσχετισμό του Γάλλου Blaisse Cerdrars όταν ομολογούσε πως η γλώσσα παθιάζει, μορφοποιεί και τελικά παραμορφώνει μες στην τόση ικανότητά της. Αντίστοιχα ο Μαρκ Ρόθκο υπακούει σαν γνήσιος δημιουργός στην απόλυτη ελευθερία της έκφρασης που συνιστά το πρωταρχικό υλικό για την πρωτοπορία.Κυνηγά την απόδοση της πνευματικότητας που εντείνει την ενδεχόμενη επίδραση του πίνακα και τη διαβαθμίζει. Η ευρύτητα είναι το μόνο καταφύγιο του Μάρκ Ρόθκο που βαπτίζεται εις στο όνομα της ελευθερίας και του οράματος, για να διασωθεί ως μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της παγκόσμιας, καλλιτεχνικής σκηνής.Τα έργα του δεν μπορούν παρά in toto να οδηγούν τελικά στη διατύπωση μιας συνομιλίας που με κανέναν άλλον τρόπο δεν θα ήταν εφικτή.
Painting consumed Rothko’s life, and although he did not receive the attention he felt his work deserved in his own lifetime, his fame has increased dramatically in the years following his death. At odds with the more formally rigorous artists among the Abstract Expressionists, Rothko nevertheless explored the compositional potential of color and form on the human psyche. To stand in front of a Rothko is to be in the presence of the pulsing vibrancy of his enormous canvases; it is to feel, if only momentarily, something of the sublime spirituality he relentlessly sought to evoke. Rigidly uncompromising, Rothko refused to bend to the more distasteful aspects of the art world, a position upheld by his children who did nothing less than alter the entire state of the art market in their fierce protection of his life and work.
Η ζωγραφική μονοπώλησε το ενδιαφέρον του Ρόθκο και παρά το γεγονός πως δεν έλαβε όσο ήταν εν ζωή την προσοχή που άξιζε, η φήμη του εκτινάχθηκε τα έτη που ακολούθησαν το θάνατό του. Σε αντίθεση με άλλους πιο διάσημους καλλιτέχνες, ανάμεσα στις τάξεις των Αφηρημένων Εξπρεσιονιστών, ο Ρόθκο εξερεύνησε διεξοδικά τη συνθετική δυναμική του χρώματος και τ ης φόρμας, σε άμεση πάντα σχέση με την ανθρώπινη ψυχή. Το να σταθεί κανείς εμπρός στα έργα του Ρόθκο σημαίνει να μπορεί να νιώσει τον σφυγμό των τεράστιων καμβάδων του. Να μπορεί να νιώσει, έστω και στιγμιαία κάτι από την διακριτική και διακεκριμένη πνευματικότητα που αμείωτα πάσχισε να σηματοδοτήσει.Ασυμβίβαστος, ο Ρόθκο αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάβασή του στις επαχθείς όψεις του καλλιτεχνικού κόσμου, μια θέση που κράτησαν σθεναρά και τα παιδιά του κάνοντας τίποτε λιγότερο από το να μεταβάλουν τις συνθήκες της αγοράς έργων τέχνης, σε μια απέλπισα προσπάθεια να προστατεύσουν το έργο και τη ζωή του.
[Pasted from <http://www.theartstory.org/artist-rothko-mark.htm]On Being an Artist
In The Artist’s Reality, Rothko described the perception of artists in society and how they have fostered myths of creativity into reality based on their own personal fantasy lives. He discussed the ways in which authority in its various forms had made the rules that artists must live by and that the market was the latest dictator of these rules. At the time of this writing, WWII was beginning in Europe and anxieties over conformity and tyranny gave Rothko’s writing a constant sense of disquiet
Το να είσαι καλλιτέχνης,
Στην Πραγματικότητα του Καλλιτέχνη, ο Ρόθκο περιέγραψε την πρόσληψη της καλλιτεχνικής παραγωγής και των δημιουργών από την κοινωνία και πως έχουν εδραιωθεί οι μύθοι της δημιουργικότητας στην πραγματικότητα, βασισμένοι πάντα στις φαντασιώσεις τους. Συζήτησε για τις μεθόδους μέσω των οποίων η έννοια της αρχής στις ποικίλες φόρμες τους είχαν ήδη διαμορφώσει τους κανόνες κάτω απ΄τους οποίους οφείλει κανείς να ζει, καθώς και την εισήγηση για τους απόλυτους όρους που καθορίζουν βάναυσα τους κανόνες. Τον καιρό που γράφονταν οι απόψεις του Ρόθκο, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκινούσε για την Ευρώπη και η αγωνία γύρω από τη συναίνεση και την τυραννία προσέδωσαν στα γραπτά του μια επίμονη αίσθηση ανησυχίας.
On Being an Artist
In The Artist’s Reality, Rothko described the perception of artists in society and how they have fostered myths of creativity into reality based on their own personal fantasy lives. He discussed the ways in which authority in its various forms had made the rules that artists must live by and that the market was the latest dictator of these rules. At the time of this writing, WWII was beginning in Europe and anxieties over conformity and tyranny gave Rothko’s writing a constant sense of disquiet
On Interpretation of his Work
Throughout his writings, Rothko insisted that his work was meant to be viewed closely and intimately, not observed from a safe, sterile distance. For those who find Rothko’s paintings overwhelming, it is perhaps comforting to know that he intended to communicate with his audience, not to intimidate. “I realize that historically the function of painting large pictures is something very grandiose and pompous,” he wrote in 1951. “The reason I paint them however. . . is precisely because I want to be intimate and human.”
Η ερμηνεία της δουλειάς του
Διά μέσου των γραπτών του, ο Ρόθκο επέμεινε ώστε η δουλειά του να ιδωθεί σε βάθος και εντατικά, και όχι από μια απλή, αποστειρωμένη απόσταση. Γι΄αυτούς που βρίσκουν τους πίνακες του Ρόθκο εκπληκτικούς, είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό να γνωρίζει κανείς πως πρόθεσή του ήταν να επικοινωνήσει με το κοινό του και όχι απλά να ερεθίσει. “Κατανόησα πως στην πορεία της ιστορίας η δραστηριότητα της αναπαράστασης μεγάλων εικόνων υπήρξε μεγαλειώδης και πομπώδης”, γράφει το 1951. “Ο λόγος που ζωγραφίζω ωστόσο είναι επειδή επιθυμώ να είμαι άμεσος και ανθρώπινος.
Pasted from <http://www.theartstory.org/artist-rothko-mark.htm>
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Μαρκ Ρόθκο
Ο Μαρκ Ρόθκο γεννήθηκε στη σημερινή Λιθουανία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ο ίδιος υπήρξε το τέταρτο παιδί του Γιάκομπ και της Άννας Ρόθκοβιτς. Το 1913 η οικογένεια εγκαθίσταται στο Όρεγκον των ΗΠΑ. Ο θάνατος του πατέρα ανάγκασε το Ρόθκο να αναζητήσει εργασία από πολύ νωρίς, γεγονός που διαφαίνεται στις εξομολογήσεις του ότι κάνει λόγο για τη χαμένη, παιδική του ηλικία. Ολοκλήρωσε το λύκεια του Λίνκολν και συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Γιέηλ. Το συντηρητικό περιβάλλον του πανεπιστημίου δεν επέτρεψε στον Ρόθκο να παρακολουθήσει τα επόμενα έτη των σπουδών του. Σε άθλιες οικονομικές συνθήκες, εγκαταστάθηκε στην Νέα Υόρκη, δοκιμάζοντας την ανέχεια και την πείνα και εντρυφώντας διαρκώς στις διάφορες καλλιτεχνικές τάσεις. Ο εξπρεσιονισμός τον κέρδισε αμέσως.
Τα έργα του έχουν φιλοξενηθεί σε όλα τα μεγάλα μουσεία του κόσμου, ενώ οι ύστερες δημιουργίες του επέβαλαν νέους όρους στην εκτίμηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αυτοκτόνησε στο ατελιέ του λαμβάνοντας μια μεγάλη δόση αντικαταθλιπτικών και κόβοντας τις φλέβες του, θέτοντας οριστικά τέλος στη ζωή και τις αναζητήσεις του.