Χαριτίνη Ξύδη. Η Ερωμένη Απολεσθέντων Θαυμάτων (μέρος Γ)

24grammata.com/ σύγχρονοι λογοτέχνες

Υπεύθυνος στήλης: Γιώργος Πρίμπας

Την ποιήτρια Χαριτίνη Ξύδη την παρουσιάσαμε πρόσφατα με αποσπάσματα από τη συλλογή της «Τα όνειρα καπνίζουν». To ποίημα: «Η Ερωμένη Απολεσθέντων Θαυμάτων», του οποίου η παρουσίαση θα ολοκληρωθεί σε τρία μέρη, είναι ένα ενιαίο ποίημα (εκδόθηκε το 2008 από τον εκδοτικό οίκο «Κώδικας») στο οποίο η χαρισματική αυτή Ποιήτρια καταγράφει την ιστορία μας με ποιητικό υπερρεαλιστικό τρόπο με τη δική της παρουσία να δίνεται με πινελιές που στολίζουν εξαίσια το υπέροχο τελικό αποτέλεσμα. Το κορυφαίο αυτό έργο πρόκειται να μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό και ευχαριστούμε θερμά την ποιήτρια που μας το παραχώρησε να παρουσιαστεί ολόκληρο.  Γιώργος Πρίμπας

Η Ερωμένη Απολεσθέντων Θαυμάτων. 

Μέρος Γ

Tο παρόν απόσπασμα αποτελεί το τρίτο μέρος του έργου της Χαριτίνης Ξύδη (για να διαβάσετε το πρώτο μέρος κλικ εδώ)

./..

-Διαλέγομαι πότε με το Δία και τους κεραυνούς του
Πότε με την τρίαινα του Ποσειδώνα
Και συλλογικά με τον Σοφοκλή, τον Σωκράτη,
Τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη

-Με μειωμένη, εξαντλητή συνέπεια πια,
Διασπώμαι
Οι αποδόσεις και οι επιδόσεις, κακές
Σκηνοθέτησα, διένειμα, έπαιξα, έχασα
Απέκλεισα εμβολιασμούς
Αυτοπεριθωριοποιήθηκα

-Πάσχισα πολύ ν’ αποβάλω συμπλέγματα
Δομής-ιεραρχίας
Δημαγώγησα το πλήθος των ορθών μου σκέψεων
Αναδύθηκαν ζουλού ζόμπι και κουρέλια
Απέσπασα μόνο υποσχέσεις και υποσχέσεις
Θητεία ατέλειωτη…
Μετά επιτάχυνα τις διαδικασίες της
Διακυβερνητικής αναγκαιότητας
Επικίνδυνη εργολαβία
Για μια αστικότερη εκδοχή των
Αρχαίων δραμάτων μου
Για να ξαναβρώ τα ερείσματά μου.

-Νανουρίστηκα από τα ουτοπικά ψιθυρίσματα
Ξένων θεών
Νοστάλγησα τα παλιά μου είδωλα
Δαίμονες με πράττειν και ενεργείν

-Απροσδόκητη
Υστερική
Καθαρμένη
Το ανακοινωθέν νύξης στήριξής μου, πρόσκαιρο
Ρήξη
Αισθητικό θύμα…

Νοθεύτηκαν συνθήκες, ακαριαίες γραφές
Υπογραφές
Κεκλιμένα προσχήματα
Οπές
Αποκριάτικο υπόβαθρο…

-Έχω κι αυτό το συνταρακτικό προσόν
Της τεκνοποίησης.
Δεν μπορεί να αγνοηθεί.

-Περιορίστηκαν οι διαστάσεις μου
Οι εκτάσεις μου, οι εκστάσεις μου,
Σε ευθύγραμμα πεδία αυθαίρετης μηχανιστικής
Απωθημένη η σταθερή τάξη
Αναδιπλώνονται πρισματικά παράγωγα
Άναρχων μηχανισμών, ύποπτων…
Τουλάχιστον, αποδεσμεύτηκα από δαγκωματιές
Ολοκληρωτικών βασάνων
Τουλάχιστον, δεν παγιδεύτηκα στο μόλυσμα
Της θητείας τους

Παρεμπίπτουσα σε αχρείες καταφάσεις
Αναίρεσα αναγκαστικά,
Κάποια κομμάτια της Ιστορίας μου
-Τα εριστικότερα κομμάτια
‘ προς τη δόξα τραβώ’ ακυρωμένη
Φύσει και θέσει

-Με απάνθρωπα, εξαθλιωμένα παράπονα
Με υπομνήσεις μνησικακίας
Απόσβεση από ρομφαίες αγγέλων…

-Αφού καταχράστηκα κίνητρα και άλλοθι,
Και υπεξαίρεσα υποσχέσεις, τις πιο μεγάλες,
Άρχισα τους ψαλμούς…
Αν και δε μιλιέμαι με τους περισσότερους αγίους
Κι ο θεός πρέπει να έχει θυμώσει μαζί μου.

Καταληψία…
Ανομοιοκατάληκτοι προδότες
Ικέτιδα μονοσήμαντης άμυνας
Αναγκαία εξέλιξη: απόρριψη, έριδα, θηριωδίες
Εγώ: ανεστραμμένο είδωλο

-Η σοφιστική τέχνη καταλυτικό επιχείρημα
Εγχειρήματα πλατιάς ρητορείας
Για να μην μπουν και με αλωνίσουν ξανά
Φύσει, παρά φύσει…
Να κορέσουν οράσεις και ορέξεις

-Παρορμητικοί τελάληδες και ιεραπόστολοι
Με υποστήριξαν, με υπηρέτησαν
-εγώ ένιωσα τότε μια στιγμιαία ευφορία-
Με αρνήθηκαν με τον ίδιο ζήλο και πάθος
Με απονεύρωσαν με συμβατικές φόρμες
Ιέρεια κατάχρησης ανώφελων χρόνων.
Δεοντολογούσαν εις βάρος μου
Υπέρμαχοι της τρέχουσας ηθικής
Με κοίλους ερεθισμούς.

-συγκινησιακό ενδόσιμο-

-Κι άλλα πολλά ήρθαν.
Πολλά ακολούθησαν κι άλλα με ακολούθησαν
-ιχνηλατώντας-
Ούσα δαιμονική η κυρίαρχη τάξη
Των φαουστικών διλημμάτων
Εγώ, αθεράπευτα αναγεννησιακή.

Ωραίες πράξεις αστικού ήθους…
Παράλυση…

-Έφηβοι άγγελοι έκρουαν
Το χάος μου με φαταλιστικά σπαθιά
Με ενέπαιζαν
Για την υποχωρητική μου ποιότητα.
Μακάρια ως Αλκμήνη, δεχόμουν Δίες
Στο κρεβάτι μου, με τη μορφή του
Αμφιτρύονα
Παραπλανημένη, αποπλανημένη ες αεί.

Στη διαδοχή των Ιστορικών θρόνων του χρόνου
Συνένοχες ανάσες κι επίκληση συγχυσμένου δέους
Μπρεχτικές σκηνές
Συρροές συγκρούσεων
Και λανθάνοντα μονοπάτια γονιδίων

-Ένας λειτουργικότερος κώδικας συναξαριών
Με τονικότητες ψιθυριστών, αυτή τη φορά,
Υπαινιγμών για συναλλαγματικές
Χρηστικών υποσχέσεων…
Δε μου πήγαινε ιδιαίτερα και το σπαθί στο χέρι
Με αρμάτωσαν και με υποπροϊόντα
Με τις αναλογίες και τις αντιστοιχίες του
Δράματος
Με μια ευθύβολη α-ατεχνία
Ο μαρασμός…
Αρνήθηκα να παράγω κι άλλα ψεύτικα…
-Είχα κουραστεί πολύ
Προσευχήθηκα σε άδοντα θεό
Και ήλπισα ξανά στα θαύματα
Τα μεγάλα, τα θρησκευτικά…

-Σκέφτηκα να συγγενέψω περισσότερο με τη φιλοσοφία
Τη σκευή των άρτιων λόγων
Των λόγων της ψυχής,
Φερόμενη ως ποιητική-εκ νέου- πραγματικότητα και γη
Ήταν αργά για τέτοιο μέλημα…
Αλήτευα μακριά από το Θεό
Και τους αρχαίους φιλοσόφους

-Καταναλίσκομαι ακόμα σε μουρμουρίσματα
Ανταλλακτικών δεσμών
Σε κλειστοφοβικές μελωδίες,
Αδρανείς πλοηγήσεις.

-Εκπορνεύτηκα…
Καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Δηλαδή…
Αντίξοες διασπάσεις συνόρων
Ηγεμονισμοί
Μια δυο φορές το χρόνο μ’ επισκέπτεται
Και η Σαχάρα
Διάφανες κτηνωδίες,
Φρικτά υποκειμενικές παρούσες μάγισσες,
Αισθησιακοί αραβισμοί πάνω στο σώμα μου
Εμπρησμοί
Τραγικές θάλασσες ναυαγίων.

-Εξαντλήθηκα, το παραδέχομαι
Είπα ν’ αφεθώ στο πνευματικό περιπετειώδες
Ταξίδι του…ύπνου
Να θυμάμαι πού και πού τη νοσταλγική σκόνη της ερήμου.

Εξωγήινο καταθλιπτικό ζόμπι
-Ευάλωτο ποιητικό υποκείμενο
Άχρηστη πια δύναμη,
Με ήθος αστικό
Κατάκτησα ό, τι μου έμενε να κατακτήσω
Το κυριάρχησα, το εξουσίασα φθισικά
Ήταν η σημαδεμένη, κατασκοπευμένη γοητεία μου
Και η θλίψη της ερημιάς μου
Ατρόφησα ως αιθέρια προσκυνήτρια των αναγκών μου

Πολιτισμικά πρελούδια

Ιντερμέντζο

-Με κατέλαβαν μικροαστικά ‘αγγελούδια’
Προαγωγοί

-Έκλεψα μοίρες.
Το πλήρωσα ακριβά

-Παρασημοφορήθηκα από ποιητική μέθη…
Ήμουν απλώς μια συμπληρωματική θυσία
Στην παγκόσμια φαυλότητα…

-Η σωτηρία μου έμοιαζε με βαρετό έγκλημα
Που επαναλαμβάνεται

-Αποκαλύφθηκαν οι αγορητές-φονιάδες
Κι εγώ ούρλιαζα:
Φυλαχτείτε απ’ τη φαντασία μου,
Ψυχροί, ‘έντιμοι’, διεστραμμένοι ανακτορητές!
Φυλαχτείτε από τη σουρεαλιστική μου εκδίκηση
Από τα θυμάρια, τις αμπέλους, το μάραθο,
Από τη βαριά μου νοσταλγία
Από τις βραχονησίδες
Κυρίως από τις ξαφνικές ευαίσθητες διαστολές μου!

-Φυλαχτείτε από την παλιά Ιστορία μου
-Από τους θυμωμένους θεούς και τους φιλοσόφους
Τους ποιητές, τα μάρμαρα
Τους Κούρους, τις Κόρες,
Τα αινιγματικά μου υποκείμενα…
Φυλαχτείτε!
Με κούρασαν οι σπασμοί των φοβήτρων σας
Φυλαχτείτε γιατί σηκώθηκα φρέσκια κι ολόδροση
Αυτό το ηλιόλουστο πρωινό
Ξύπνησα με χαρά και χάρη,
Έπλυνα το πρόσωπό μου
Και χτενίστηκα
Ετοιμάζομαι
Κατεβαίνω σε διαδήλωση και
Πορεία αθάνατη
Σε θεϊκή ακολουθία
Σε φιλήδονη παρακρουστική πομπή
Ονειροπόλα. Αυτό δεν αλλάζει.
Πάνοπλη
Πανέτοιμη ν’ αποτινάξω, ν’ αποδιώξω
Τις κακές ώρες
Τις κακές μέρες
Αποκτηνωμένους μάγους
Άσπλαχνους αλχημιστές
Την κυριαρχία του δεσποτικού υποσυνείδητου.

-Ξεκινώ και ψηλαφίζω δειλά-δειλά
Τις αψηλάφητες ως τώρα οδύνες μου
Κι εκεί,
Στα καμπαναριά των παπαρούνων και των ανεμώνων
Εμπιστεύομαι την αμιγή φωτιά του ξύλου, του πυρωμένου
Σίδερου, των χειρογράφων και των συγγραμμάτων μου
Κι έχω γράψει πολλά…
Και γράφω ακόμη…

-Ξεπροβάλλω, ακέραιο πορτρέτο
Στη λαμπρή άμαξα του ήλιου
Με ιδιότυπα αξιώματα
-Ανοχύρωτα και περιφρονημένα ως τώρα
Άγνωστα ίσως σ’ εσάς

-Σ’ εσάς με τη μαθηματική ηθική
Τα συμφέροντα
Σ’ εσάς τους ‘ένδειους’
Σ’ εσάς με τη συναισθηματική δυσλεξία, μιλάω
Με τη συναισθηματική αναπηρία…
Σ’ εσάς μιλάω με τα κυρτά πανέρια,
Που ήρθατε να με μαζέψετε
Να με δρέψετε σαν στάχυ ευάλωτο
Και κουρασμένο…

-Φυλαχτείτε!
Προβάλλω εύρωστη
Ξηλώνω τις ραφές των περιοδικών μου συνόρων
Τελείωσε η εποχή της μερικότητος
Της βαλτώδους λάσπης και σκουριάς
Του τραυλίσματος
Των διυλιστηρίων…
Ό, τι πήρατε, πήρατε, αφέντες…
Τώρα θα έχετε τη δική μου επανάσταση
Θεωρήστε το μεγάλο προνόμιο που σας την προσφέρω
Γενναιόδωρα
Χάρισμα η φωτιά!
Θα σας γνωστοποιήσω και το γεωγραφικό σημείο
Έναρξης
Από δω.
Από το δρόμο.
Από τα Νέα Κτίρια, της ‘διαστημικής’ περιοχής,
Κάτω από το λόφο του Περάματος
Από δω, που κάποιος μάλλον ανενεργός άνευρος θεούλης,
Άφησε τα χνάρια του,
Σαν σκληρός σαρκασμός
Από δω,
Από τα αγριόχορτα και τις παράγκες
Από δω,
Θα δρασκελίσει η Ιδέα μου η Μεγαλύτερη
Και μπορεί στην αρχή να κάνει Κανά-δυό
Άτσαλα βήματα,
Ώσπου ν’ ανακαλύψει τα παράδοξα, παραμεθόρια,
Πανδαιμόνια επαναστατημένα άλματα!
Από δω,
Με βαρύ ερωτισμό και αυταπόδεικτο
Εξοπλισμό Μνήμης και Ιστορίας
Σώματα πολεμιστών με αυτοκρατορικά χέρια

-Αγρίεψαν τα μάτια μου, οι τένοντες, οι νευρώνες…
Το στικτό μου σώμα από σφαίρες ‘ιπποτών’
Και πυροβολισμούς ‘αγίων’,
Ακροβολίζεται σε ελεύθερους, ιμπρεσσιονιστικούς ορίζοντες
Θέλω να νιώσω την απελευθέρωση του Χρόνου μου,
Των αιώνων, των χιλιετηρίδων
Με λάμψεις εναργείς και παρατεταμμένες
Με σπασίματα χρηστών εικόνων.
Βασίλευα κάποτε, βασιλευόμενη άναρχα
Από μισθοφορικούς υπηκόους
Ευτυχώς χήρεψα από συζύγους και ερωμένους σκάρτους…
Από ελαστικούς θεματοφύλακες-εραστές
Παρελαύνω Παρθενική…

-Έμειναν μόνο κάποια ταραγμένα αδιέξοδα κύματα
Που κρυφοκοιτάζουν από την πιο μακρινή,
Ξεχασμένη και οριστική Ιθάκη του αναποδογυρισμένου
Μυαλού μου.
Ο γοητευτικός προορισμός σάρωσε τις
Μεγάλες Προσμονές
Φωτισμένων καραβιών
Κι ευτυχώς ακόμη δεν το έμαθα ‘Ιθάκες τι σημαίνουν’
Και τι σημαίνουν Κύθηρα…
Πελώριες Χίμαιρες…
Τέρατα της ανάγκης και της ένδειας, αφορισμένα…
Κατάρες επιθυμιών…
Σχολάνε οι ενοχές
Λόγω πένθους…

-Και δε θα πέσω στα νύχια μοιρολογιών
Και ρολογιών
Και παρηγοριάς
Και εξαίσιων παρηγορητών
Ούτε στα δόντια κανιβαλισμένων κυβερνώντων…

-Καινούρια στεφάνια φτιάχνω για τους νικητές μου!

-Μπορεί να μη μεταβληθεί η παλιά μου θλίψη
Μπορεί να μετουσιωθεί σε μια καινούρια
Με άλλες διαστάσεις
Όμως δε θα επιστρέψω στα παλιά μου δίχτυα,
Τουλάχιστον, όχι σε μια ανήθικη ελευθερία

-Και μπορεί να χρειαστεί πάλι να περιπλανηθώ εκουσίως,
Στα υπονοούμενα άστρα ‘Κάνωπος και Αχενάρ’

-Ακατάστατη οιηματίας
Αλλά με ισχυρό ‘γίγνεσθαι’

-Στις δακρυδόχες θ’ αποθέσω μόνο δειλία
Για πάντα σφραγισμένη

-Το ψυχρό μεθύσι, κρατήστε το για σας
Που διαχειρίζεστε τυχαία τα αποστήματα…
Εγώ κρατώ τις επιθυμικές αισθήσεις
Πολέμησα και το μυαλό μου ακόμα
Για να ζήσω
Τώρα είναι η ώρα να δρέψω τη μακριά κώμη του
Θανάτου

-Ποτέ δεν φαντάστηκα τον Προμηθέα μου,
Τον Οιδίποδα, τον Ιάσονα, τον Αχιλλέα,
Τον Οδυσσέα και τον Θησέα,
Αρωματισμένους, ταπεινωμένους κι ακόρεστους λαθροκυνηγούς θαυμάτων…

-Ακροτελεύτιος κρίκος η διάνοιά μου…

-Μηχανοποίητη φυλή απατημένων κι απατεώνων…

-Τώρα είμαι εδώ.
Τρυγήτρια του γητεύματος του μεγαλύτερου Όχι
Της πιο βαθιάς Άρνησης
Γιατί τ’ ανεμόφερτα κουδουνίσματά σας,
Μόνο με ζάλισαν, τίποτα άλλο.
Ασφαλώς δεν κατάφεραν να σαλέψουν ούτε στιγμή
Την ακραιφνή απόφαση για την Επανάσταση.

-Τώρα είμαι εδώ,
Να μεταγγίσω περίβλεπτα, θαμμένα-όχι χαμένα-
Μυστικά
Να συνορέψω με πάθη απόλυτης Ελευθερίας.

-…Και στο Θεό μου τον Έναν το ορκίστηκα από
Την αρχή,
Να εξολοθρεύσω τους πλανόδιους, εκκεντρικούς,
Παρασιτικούς, διαστροφικούς εραστές μου
Έναν-έναν

Σε αποθεώνω στις οδύνες
Στων μεγάλων οδυρμών το στερέωμα
Και στης ανίκητης
Αστέγαστης
Ασίγαστης
Ανέστιας
Ως τώρα
Ελευθερίας Σου
Το αντιθεωρητικό
Πάθος.