2. εν ειρήνη / δε θα σε αφήσουν (συμμετοχή στη διαδικτυακή συζήτηση)

Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης με το παρακάτω ποίημα δηλώνει το δικό του παρόν στην πρόταση του 24grammata.com για ανοιχτή διαδικτυακή συζήτηση πολιτών στο θέμα  της Ευθανασίας δες εδώ

24grammata.com ευθανασία / euthanasia κλικ εδώ
about euthanasia on 24grammata.com here

2.
ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ/ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΟΥΝ

Τελειώνει η ζωή σου
Αναπόφευκτα μεγάλωσαν
Οι σκιές μέσα στην-
Άδεια σου κάμαρα
Στο γκρίζο αυτό θάλαμο
Κάποιου παλιού νοσοκομείου.
Το μόνο απαύγασμα μιας κάποιας-
Ξεχασμένης σου ευτυχίας
Το βλέμμα της λυπημένης κόρης σου
Που σου θυμίζει
Το δικό της όμορφο μεγάλωμα.
Δεν θέλει να σε αποχωριστεί
Μα ούτε και να σε βλέπει εν οδύνη
Τελειώσαν τα διλήμματα για σε
Ξέρεις πια το μοναδικό σου τέλος
Το αποδέχτηκες πριν τρεις μαύρες μέρες
Δεν ήθελες τίποτα άλλο
Να ζητήσεις από την ζωή
Παρά την διακοπή του ανέραστου αυτού-
Γεμάτου φρίκη, τερματικού σου πόνου
Αιτείσαι μάταια τον θάνατο
Κι όχι από δειλία
Ούτε από κάποιο παιχνίδι δικό σου
Απέναντι στην μοίρα
Ή σε κάποιον άγνωστο θεό
Που σε δίδαξαν
Ειρωνικά πως πρέπει να υποφέρεις
Επειδή τάχα είναι μια ακόμη ευεργεσία
Αλλά από την επιθυμία
Να τρίξεις τα δόντια μπροστά
Απ’ την ματαιότητα
Να φωνάξεις στον θάνατο
Πως δεν φοβάσαι
Πως βλέπεις πια μιαν συνέχεια
Στην γαλήνη που θα επιφέρει
Το ορισμένο για τον καθένα τέλος
Δεν θα σε αφήσουν όμως
Δεν ξέρεις σου λένε
Αν θέλεις την έλευση
Και την πορεία εν Άδου
Ίσως να έχεις ακόμα κάποια οδυνηρά
Χρόνια, βουτηγμένα στο μαύρο
Γιατί να μην τα ζήσεις
Ακόμα και αν η ζωή σου πια
Είναι ένα ασήκωτο φορτίο;
Διδάχτηκες πια την τρέλα
Που περιέβαλε την θάλασσα
Του κόσμου σαν από πάντοτε
Δεν τους αφορά πως ζεις
Αρκεί να ζεις.
Για κάποιαν τόσο λέει, θολή
Συγκεχυμένη μακροζωία
Δίχως κανένα μα κανένα νόημα
Παρά μόνο αφές και βιώματα
Από τ’ αδράχτι της μοίρας.
Μην αφήσεις να σε πουν δειλό.
Γενναίος είσαι
Που κατανόησες το μοναδικό
Για σένα, για όλους πεπρωμένο
Η ζωή ακολουθεί και προπορεύεται
Του θανάτου.
Ποιος ανόητος πίστεψε ποτέ
Κάτι άλλο από την αλήθεια;
Κανείς.
Μα ξέρεις τι;
Πειράζει να πεθάνεις εσύ
Επειδή θα πεθάνεις ηθελημένα
Ακόμα και αν δεν υπάρχει-
Άλλη επιλογή πια
Και διέξοδος.
Ποτέ δεν θέλουν να έχεις επιλογή
Για τα παιδιά που πεθαίνουν
Ποιος λογίστηκε υπαίτιος
Ποιος φώναξε εν αιθρία;
Λίγοι μόνο
Δεν πειράζει.
Είναι μια ακόμα στατιστική.
Όπως κι εσύ
Μετά από τον χαρισμένο
Σου, από κάποια εξώτερη δύναμη
Κι εντός του δόγματος, θάνατο.

Βαγγέλης Ρουσσάκης