ΑΛΜΑΝΑΚ 2015 – Η Αβάνα στα πρόθυρα-

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Είναι κανείς να αναρωτιέται αν οι επαναστάσεις έχουν ημερομηνία λήξης, αν απλά εκπνέουν σαν κάθε φάση ύφεσης και ακμής. Με παρόμοια ερωτήματα, κυρίως θεωρητικού επιπέδου αφού τα γεγονότα δίνουν το ρυθμό, προκύπτει η είδηση για την άρση του εμπορικού εμπάργκο που είχε επιβληθεί στην Κούβα. Μια ευθεία πράξη ανακωχής ανάμεσα στους εκφραστές δυο κόσμων. Η φιντελική Κούβα, πιστή στο όραμα που οδήγησε στην αποφασιστική νίκη της Σάντα Κλάρα, μπορεί να πει κανείς πως στην αυγή του νέου αιώνα δικαιώνεται. Ήττα ή αποδοχή ανάγκης, όπως και να χαρακτηρίσει κανείς τον επαναπροσδιορισμό των αμερικανικό- κουβανικών σχέσεων, η άρση της πλέον προοδευτικής, πολιτικής σκηνής στην Αμερική όλων των εμπορικών περιορισμών που απέκλειαν ουσιαστικά την Αβάνα από τα διεθνή, οικονομικά κέντρα έρχεται να κλείσει έναν πολυετή κύκλο διαμάχης. Οι θεωρίες ακυρώνονται και οι παλινορθώσεις λαμβάνουν χώρα η μια μετά την άλλη στο σημείο εκείνο πέραν του οποίου η κοινωνία προσηλώνεται στην έννοια της προοπτικής. Η Κούβα του 1959 ελάχιστη σχέση έχει με την επικαιρότητα. Μ΄εξαίρεση τη συμβολική μορφή του Φιντέλ και το αιώνιο brand name του Τσε, συνθετικά στοιχεία ενός παγκόσμιου, πολιτιστικού δικτύου, η Κούβα στρέφει τα νώτα της στον μέχρι πρώτινος μισητό αντίπαλο. Εμπορικά προϊόντα σε ιδιώτες υπομνηματίζουν τη μεταβολή της διεθνούς διπλωματίας προς την κατεύθυνση της σύμπραξης με την πλέον σημαντική από ιστορικής πλευράς χώρα της Λατινικής Αμερικής.
Τα πλοία τύπου Ματαρόα που εγκατέλειπαν το λιμάνι του Μαριέλ περνούν στην ιστορία. Μαζί τους και οι θηριωδίες που συνεπάγεται κάθε μεταβολή στην άρχουσα τάξη. Η θέση της Κούβας τοποθετείται πια στη διεθνή σκηνή, στην τροχιά ενός συστήματος ενάντια στο οποίο πάλεψε επί δεκαετίες. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως σε τούτο το γύρισμα της εποχής, ένας νέος κόσμος όπως τότε ανοίγεται εμπρός μας. Η πατίνα του καιρού, η αίσθηση της απομόνωσης προστάτευσε τον προσωπικό χαρακτήρα της Κούβας. Ίσως πρόκειται για την ίδια τη μοίρα της, το πιο θεμελιώδες από τα πεπρωμένα της. Να παραμένει πάντα η Νέα Γη, συνοψίζοντας στην παρθενικότητά της την ενοχή του ταχέως αποσυντιθέμενου, δυτικού κόσμου.
Μοναδική παραφωνία για όσους επιλέξουν την ήττα στο σχόλιο της εισαγωγικής παραγράφου το brand name που έστω και αν κυνικά εκπληρώνει τον ένα εμπορικό σκοπό μετά τον άλλο συνοψίζει κάτι πολύ μεγαλύτερο και συμβολοποιείται για να αναδειχθεί σε μια απ΄τις παραδεκτές όψεις της ιδιοφυίας. Η μορφή του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα αποκτά το μέγεθος και τον χαρακτήρα που αποδίδει στον Χριστόφορο Κολόμβο ο Κώστας Βάρναλης. Ένα όργανό της φαντασίας, της τρέλας και της ποίησης, ένας άλλος Δον Κιχώτης που επιβεβαιώνει ξανά και ξανά, τώρα περισσότερο από ποτέ την πίστη στο όραμα, την πεποίθηση του τρόπου που ολοένα λησμονούμε.
Η άρση του εμπάργκο λαμβάνει χώρα στις 16 Ιανουαρίου του 2015 σε μια ιστορική απόφαση του Αμερικάνου Μπάρακ Ομπάμα, σ΄αυτή την τελική ευθεία μιας θυελλώδους, προεδρικής θητείας.